شاید اخرین پست :)

سلامـ

:) قبلنا که میرفتم وبلاگای مرده،،، اونایی که ارشیو ماهاشون نصفه نیمه اس اما قدمت دارن!

همش میگفتم باا اینا چرا ول کردن وبشونو!

اما امروز که بعد مدت ها پشت این کامپیوترم و یاد خاطرات، تازه میفهممشون!

من یه نیمچه مهندس و یه نویسنده تازه کار شدم الان! یه کانال زدم و یادم رفته خونه اولمو!

درسته اینجا دیگه مث شهر ارواحه اما عمیقا برای این خونه ی دلتنگی دلتنگم!

اون روزایی که میرفتیم تو پیج همو تعریف های الکی! حالا بجاش تو پیج های اینستا و ...

گاهی اوقات ادم نباید اجازه پیشرفت رو بده به خودش! به انگشت هاش و چشماش و مغزش!

اما خب با توجه به خاطره های تلخی که شیرینی رو از بین میبرن من این پیشرفت رو دوس دارم!

زنده باد اشتباه خوب من؟؟؟

+ر.ن: هنوزم ذوق مرگ میشم وقتی میبینم کامنت دارم! و ناراحت میشم وقتی میبینم تبلیغه!

+ر.ن: دوستون دارم مجازی هایی که وجود ندارین اما هستین!